Wilfried Berger

So nachhaltig gings früher zu

Anlässlich der Sommer-Tour zum Thema „Nachhaltige Reiseziele“ in Rheinland-Pfalz überraschte und beeindruckte Wilfried Beger Ministerpräsidentin Malu Dreyer mit seinem Beitrag zum Thema Nachhaltigkeit. Oma Kathrine hatte sellemols schon ihre Ansichten – wir dürfen hier einen Ausschnitt aus ihrem Leben veröffentlichen:

De Kaffee-Hawwe mim rußiche Borrem

von Wilfried Berger

Mei Kathrine Groußmutter war e sparsami Frää. Nix hot se weg’gschmesse un nix umkumme losse.
Alles hot se uffg’howe orrer uff d’Seit gelecht, wann se gedenkt hot: „Des kinnt ich noch emool fer ebbes brauche.“ Fer sie war des nix B’sunnres un ebbes ganz Normales, aus allem Zeich, wu annre Leit schun dreimool weg’gschmesse hedden, noch ebbes se mache.
De Groußvadder Michel hot als emool g’scholte un gemäänt: „Fer was häjibscht‘ dann den ganze Krembel uff, wu numme Platz versperrt, Johre lang do rumfahrt un känn Mensch meh denoch guckt?“
Awwer d‘ Kathrine-Mutter hot ehrn Drott weirer gemacht. Sie hot ääfach nix weggschmesse. Des war ganz normal fer se, dass druggich Brout fer d‘ Hiehner ei(n)gewäächt worre esch un ’s Iwwriche vum Meddachesse d‘ Sau nei kriecht hänn.
Wesch fligge un Sogge stobbe hot fer d‘ Mutter, wie domols fer alle Leit, zum normale Lewe g’hert.
Was war des fer e schäjini Zeit, wie ich e klää Biewel war, un nooch de Ehrn mit de Grouß-Mudder häb Wääze stobble derfe!
Fer jeden änzelne Halme hämmer uns gebickt! Un alles unner dem Moddo: dass nix defu verlore geht.

Ich kinnt en Logge G’schichde vun de Kathrine-Mudder un ehre Sparsamkeit ve(r)zäjile. Awwer änni defu esch sou luschdich, dass se heit noch vun ehre Enkelkinner ve(r)zäjilt werd:

De Groußvadder war schun iwwer siewwezich Johr alt, un hot nimmi sou richdich schaffe welle. De ganze Daach esch er in seim Sessel rum g’hockt, hot g’schloofe orrer Nochrichde g’hert.
Unser Groußmudder hot sich noch nit zu de alde Leit zäjile welle. Sie war noch rischdich, hot im Stall g’holfe, Dischdle g’stoche un im Wingert Lääb rausgemacht
Am Meddach war’s dann wirrer sou weit: mei Groußmudder hot ins Feld gewellt un de Groußvadder esch allänich dehäm in seim Sessel geblewwe. D‘ Mudder horrem sein Kaffee gerischt, hot vum Schibbebaure-Oufe zwää Ring rausg’howe un de Kaffee-Hawwe mit seim rußiche Borrem ins Oufeloch g’stellt. Dann esch de Kaffee unne nei kumme: so se saache en Kathrinemutter-Malz-Kaffe; e Hand voll Gerscht, wu mer vorher uff ‚m grouße Blech im Backoufe braun gebrennt g’hat hot. Dann esch hääß Wasser driwwer kumme, un de Vadder hot um Viere sein Kaffee trinke kinne.

Awwer sou e Verschwendung hot’s numme am Moondaach gewwe! ’s war jo noch de ganze Kaffeesatz unnedrän und do hots am Dienschdaach numme noch hääß Wasser driwwer gewwe; un genau sou ach am Mittwoch, am Dunnerschdaach un sou weirer.

Wie emool Sämschdaachmeddags d‘ Mudder vum Feld häämkumme esch, hot se zum Vadder g’saacht: „Du hoscht jo dein Kaffee nit ganz gedrungke. Horrer der nit g’schmackt?“
„Jo, er war bissel dinn!“ hot de Vadder gemäänt.
„Der werd dinn gewest sei! Do war noch de Kaffee-Satz vun de ganze Woch unnedränn!“ hot se g’scholde.

Sou war se halt, mei Kathrine-Mudder.
Fer sie hot alles en Wert g’hat und sie hot uff alles Owacht gewwe im Lewe, wu se doch des Wort „Nachhaltigkeit“ noch nie g’hert g’hat hot!

Vielen Dank für die schöne Erinnerung und
die Freigabe des Textes an Wilfried Berger!

Übrigens: Wilfried Bergers Mundarttexte sind vielfach bei Wettbewerben ausgezeichnet worden. Sie können das mit dem Dr. Wilhelm Dautermann-Preis des Mundartwettstreits Bockenheim ausgezeichnetete Buch „Pälzer G`SCHICHTE, GEDICHTE un e bissel DUMM ZEICH“ über die Burg Landeck-Stiftung erwerben.

WordPress Cookie Plugin von Real Cookie Banner